Jedan od najboljih avanturističkih stripova svih vremena, "Princ Valijant" Harolda Fostera, ponovo je pred srpskim čitaocima, u luksuznom, kolekcionarskom izdanju "Čarobne knjige".
Objavljena su dva toma legendarnog stripa, u tvrdom povezu, a u ovom novom izdanju, koje je priredio čuveni američki izdavač stripova "Fantagrafiks", prvi put se pojavljuje originalni kolorit koji je lično odabrao Foster, onako kako je strip premijerno izlazio u nedeljnim izdanjima novina. Albumi sadrže i uvodne tekstove Brajana M. Kejna, Fosterovog najtemeljnijeg biografa, i Marka Šulca, kao i malo poznat intervju s autorom, retke fotografije, ilustracije...
Foster i njegov junak su nezaobilazne figure u istoriji umetnosti stripa. Prva epizoda "Princa Valijanta u doba kralja Artura" pojavila se u Americi trinaestog februara 1937. godine. Mitologija koju je Foster stvorio bila je opčinjavajuća: Kralja Aguara je iz Tule (današnja Norveška) proterao uzurpator Sligon. Svrgnuti kralj je pobegao s kraljicom i sinom Valijantom, u divlje močvare Britanije. Mladi Val je odlučio da postane vitez, dokopao se "Flamberža - raspevanog mača", sečiva koje je iskovao isti mag koji je stvorio i famozni "Ekskalibur" kralja Artura, koji ga je proglasio vitezom na bojnom polju...
Fosteru je bilo potrebno pedeset do šezdeset sati nedeljno kako bi nacrtao jednu tablu, a nikad nije u radove uključivao lokalitete koje nije lično posetio. Njegov život bio je gotovo podjednako pustolovan kao život njegovih likova. Kao osmogodišnjak, upravljao je četiri metra dugim splavom u luci u rodnom Halifaksu, u Novoj Škotskoj. Sa deset godina, plovio je Atlantikom na jedrenjaku, bio je profesionalni bokser, traper i vodič u kanadskoj divljini, imao rudnik zlata...
Karijeru je započeo kao tradicionalno obučen ilustrator, a njegov status najznačajnije osobe za razvoj avanturističkog stripa teško je osporiti: sa "Tarzanom", revolucionarnom adaptacijom čuvenog čoveka-majmuna Edgara Rajsa Barouza, a zatim sa "Princom Valijantom", sopstvenom kreacijom i remek-delom, izumeo je vizuelni jezik i postavio pripovedačke standarde. Edvard, vojvoda od Vindzora, očaran epskom pričom, nazvao je "Valijanta" najvećim doprinosom engleskoj književnosti u poslednjih sto godina. Fosterovi likovi, kao i okruženje u koje ih smešta, bili su odmereni i stvoreni mnogo bliže razmerama, građi i pojedinostima koje postoje u pravom svetu. Njegov relativno naturalistički pristup ispostavio se kao savršen za korišćenje u avanturističkom stripu.
Radovi Hala Fostera nadahnuli su generacije čitalaca i crtača stripova. Čak je i čuveni crtač Paje Patka, Karl Barks, jednom rekao da se stalno ugledao na Fosterove vodene scene, jer je on jedini koji ih je crtao kako valja. "Princ Valijant" je postao jedan od najuspešnijih stripova u istoriji, dobivši nagradu "Srebrna dama" 1952, nagradu Nacionalnog udruženja autora stripa "Ruben" 1957, te "Zlatni ključ" 1977. Foster je u sedamdeset trećoj godini postao član Britanskog kraljevskog umetničkog udruženja, što je čast kojom može da se podiči mali broj Amerikanaca.
BEZ OBLAČIĆA
Uspehu "Princa Valijanta" doprinela je i Fosterova zadivljujuća sposobnost da prenese osećanja kroz pažljivo odabrane izraze lica i položaje tela junaka. Ono što ga je jasno izdvojilo od većine crtača bila je odluka da se odrekne jednog od jedinstvenih obeležja stripa - oblačića s tekstom. Foster ga je unosio u obliku potpisa, s pomešanom naracijom i dijalozima.
