Patuljasta planeta Cerera, prečnika 950 kilometara, sadrži „gejzire“ koji ispuštaju vodenu paru brzinom od oko šest kilometara u sekundi, otkrili su naučnici pomoću infracrvenog instrumenta na orbitalnom teleskopu „Heršel“.
Naučnici su otkrili da Cerera, patuljasta planeta u asteroidnom pojasu, ispušta vodenu paru, što potvrđuje teoriju da je život na Zemlji nastao tako što je naša planeta bombardovana stenama iz svemira.
Cerera u oblaku vodene pare u asteroidnom pojasu našeg sistema (grafički prikaz)
Evropski astronomi su objavili da su registrovali vodenu paru koja izbija poput gejzira na površini Cerere, najvećeg objekta u asteroidnom pojasu koji se prostire između Marsa i Jupitera.
Cereru je 1801. godine otkrio italijanski astronom Đuzepe Pjaci, a ime je dobila po rimskoj boginji zemljoradnje i plodnosti.
Mala planeta, prečnika 950 kilometara, kojoj je potrebno četiri i po godine da obiđe krug oko Sunca, prvobitno je bila svrstana u masivne asteroide, ali je kasnijim proučavanjem, ustanovljeno da je sfernog oblika, te da ima silikatno jezgro sa ledenim omotačem.
Godine 2008, nakon žučne debate, Međunarodna astronomska unija (IAU) uvrstila je Cereru u novu kategoriju „patuljastih planeta“, u koju je svrtan i Pluton.
U studiji objavljenoj u časopisu Nature, tim istraživača predvođen Majklom Kuipersom iz Evropske svemirske agencije (ESA), navodi da je koristio infracrveni instrument na orbitalnom teleskopu „Heršel“ kako bi četiri puta skenirao Cereru u periodu između novembra 2011. i marta 2013.
Otkrili su vodenu paru koja izbija sa površine planete iz dva izvora, brzinom od oko šest kilometara u sekundi u trenutku kada se Cerera približavala Suncu.
„Da li na Cereri postoji podzemni okean? Ili su to tek samo dva izolovana izvora vode?“, upitali su se naučnici francuskog Nacionalnog centra za naučna istraživanja (CNRS), koji su takođe učestvovali u studiji.
Otkriće vode na Cereri potkrepljuje teoriju po kojoj je pre više milijardi godina, kamenje i stenje sa vodom i molekulima ugljenika pljuštalo po Zemlji, donoseći joj neophodne sastojke za nastanak života, naveli su Humberto Kampins i Kristin Komfort, astrofizičari sa Univerziteta Centralne Floride.
„Delovi slagalice nastanka Sunčevog sistema se ne uklapaju baš najbolje. Najverovatnije će biti otkriveni tek naknadnim istraživanjima minijaturnih svetova koje nazivamo asteroidima", objasnili su oni.
Kako prenosi AFP, naučnici se nadaju da će više saznati iduće godine kada sonda „Zora“ (Dawn) agencije NASA stigne do Cerere nakon što poseti veliki asteroid Vesta.
