U genima osoba patuljastog rasta krije se lek za rak!
Izvor: agencije
Datum: 14. 01. 2014
Proučavajući pacijente sa Laronovim sindromom, naučnici Arlan Rozenblum iz SAD i Haime Gevara Agire iz Ekvadora došli su do neverovatnog otkrića - u njihovom genetskom kodu se krije lek protiv kancera i dijabetesa. Ključ je u hormonu rasta (IGF-1), koji se kod osoba patuljastog rasta pojačano luči.
Dvojica naučnika, Arlan Rozenblum iz SAD i Haime Gevara Agire iz Ekvadora, proučavajući ljude patuljastog rasta, obolele od Laronovog sindroma, u jednoj komuni u Ekvadoru, došli su do neverovatnog otkrića - u njihovom genetskom kodu se krije lek protiv kancera i dijabetesa, piše Dejli mejl.
Arlan Rozenblum i Haime Gevara Agire sa pacijentima
Naučnici su o bitnim pomacima u istraživanju obaveštavali javnost još pre nekoliko meseci, ali sada su potvrdili svoju teoriju i razvijaju lek u vidu vakcine koji treba da testiraju.
Ovi naučnici već 30 godina izučavaju Laronov sindrom (poremećaj koji je ustanovljen tek sredinom 20. veka), a od 99 obolelih, kako su ustanovili, niko nije preminuo od kancera ili dijabetesa.
Za razliku od tipičnih slučajeva patuljastog rasta koji su uzrokovani nedostatkom hormona rasta (IGF-1), kod pacijenata sa Laronovim sindromom ovaj hormon se pojačano luči jer, zbog genetske mutacije, njihovo telo ne može da ga metaboliše.
Kod običnih ljudi, prevelika količina ovog hormona može dovesti do razvijanja kancera dojke, prostate ili bešike, u ranoj životnoj dobi.
U studiji „Male žene Lohe“, osim spoljašnjih, prva zajednička karakteristika koju su dvojica lekara uočila kod ovih pacijenata, jeste da ne obolevaju od raka i dijabetesa.
Taj zaključak usmerio je dalji tok njihovih istraživanja. Međutim, u nedostatku sredstava i podrške kod naučne zajednice, tek 10 godina kasnije su uspeli da nađu pomoć.
Pomogao im je biohemičar Valter Long iz Kalifornije, koji je i obezbedio novac za petogodišnje istraživanje u kom su upoređivali pacijente sa Laronovim sindromom i njihove zdrave rođake.
Inače, Laronov sindrom je otkrio izraelski endokrinolog Zvi Laron, po kome je ovaj poremećaj i dobio ime. On se sa bolešću prvi put susreo pedesetih godina, kod dece jedne jevrejske porodice iz Jemena, a 1963. godine je analizom njihove krvi ustanovio da za razliku od tipičnih slučajeva patuljastog rasta, oni ne boluju od nedostatka hormona rasta već imaju njegovo pojačano lučenje.
Genetska istraživanja pokazala su da svi oboleli potiču od istog pretka, najverovatnije Jevreja koji su se preobratili u hrišćanstvo tokom španske inkvizicije.
Rezultati su pokazali da je među više od 1.000 „normalnih“ rođaka svaki peti umirao od raka, dok je od iste bolesti oboleo tek jedan pacijent sa Laronovim sindromom, koji se izlečio.
