Kako je život počeo na Zemlji i dalje je jedna od najvećih naučnih misterija, ali novo istraživanje „duboke biosfere" sugeriše da su prvi životni oblici koji su mogli da se razmnožavaju potekli iz dubine Zemlje a ne, kako se do sada vjerovalo, sa njene površine.
Naučnici su otkrili mikrobe koji žive i reprodukuju se na dubini od pet kilometara ispod površine Zemlje, a pojedine studije su pokazale da postoje velike šanse da su milionima godina preživljavali ovu izolaciju, a možda čak i milijardama.
Posljednje istraživanje duboke biosfere otkrilo je da ovi mikrobi stvaraju jedinstvenu zajednicu ispod površine uprkos tome što žive na različitim krajevima svijeta. Ova globalna sličnost izolovanih životnih oblika može značiti da je sav život potekao od zajedničkog pretka koji je živio u vrijeme kada je počinjao život na Zemlji, prije tri i po milijarde godina.
Sve više naučnika počinje da vjeruje da je život prvo započeo u malim pukotinama podzemnih stijena, pokrenut ne energijom Sunca, već gorivom u formi metana i vodonika, koji mogu biti stvoreni u pojedinim vrstama stijena ako su izložene velikom pritisku i toploti.
Ovi, najnoviji podaci, koji se tiču globalne zajednice mikroba ukazuju na to da je vrlo moguće da život nije nastao u morima i okeanima, već u malenim, vodom napunjenim, pukotinama u podzemnim stenama, tvrdi Met Šrenk sa Univerziteta Mičigen.
„Prije dvije godine nismo imali pojma o tome koji su mikrobi prisutni u stenama ispod površine, niti čime se hrane. Od tada je veliki broj studija proširio našu bazu podataka. I ne samo to, polako formiramo sliku ne samo o tome koji mikrobi su prisutni u ovim sistemima, već i o njihovoj sličnosti, bez obzira na lokacije – viđamo iste vrste bez obzira na to gde gledamo", izjavio je.
Mikrobi vodonika pronađeni su u Rudniku u Johanesburgu na dubini između četiri i pet kilometara, a naučnici vjeruju da mogu da žive i na većim dubinama.
Istraživanja su pokazala da ovi podzemni mikrobi iskorišćavaju geološki proces poznat kao serpentizacija, kada se vodonik i metan stvaraju, dok voda dolazi u kontakt sa mineralom olivinom pod visokim pritiskom i temperaturama. Ovi mikrobi koriste vodonik kao gorivo, a metan kao izvor ugljenika, što ih čini potpuno nezavisnim u poređenju sa mikrobima i biljkama kojima je na površini potrebna fotosinteza.
„Naučnici su otkrili podzemne mikrobe koji mogu da prežive temperature i do 120 stepeni Celzijusa i pritisak koji je 50 puta veći nego na površini.
