|
Studija: Državljani BiH na ratišta odlaze iz verskih naloga
izvor: tanjug, foto: vn 11.06.2015.
SARAJEVO - Većina državljana Bosne i Hercegovine koji odlaze na ratišta u Siriji i Iraku smatraju da time ostvaruje verske naloge, a po povratku u zemlju nameću se kao novi autoriteti i uzor mladima, pokazala je studija "Zov rata u Siriji i bosanskohercegovački kontigent stranih boraca".
Autori studije su profesor na sarajevskom Fakultetu političkih nauka Vlado Azinović i islamski teolog i publicista Muhamed Jusić i to je prvi ozbiljan pokušaj analize odlazaka državljana BiH u borbu na strani terorističkih grupa, poput Islamske države.
Iako se govori o oko 300 takvih osoba iz BiH, autori ističu kako je to nemoguće utvrditi sa sigurnošću.
Prema podacima do kojih su došli istraživanjem, kao i kroz otvorene i poverljive izvore, u Siriju i Irak iz BiH je otišlo 156 muškaraca, 36 žena i 25 dece od kraja 2012. do kraja 2014. godine.
Od toga se do početka 2015. vratilo 48 muškaraca i tri žene, a 26 muškaraca je poginulo na sirijskim i iračkim ratištima, prenosi Hina delove studije objavljene danas u Srajevu.
Najmanje 20 odsto boraca poreklom iz BiH živi i radi u zemljama zapadne Evrope ili SAD-u, dok gotovo trećina ima policijski dosije zbog različitih krivičnih dela iz prošlosti.
U početku su, pokazuje između ostalog istraživanje, dobrovoljci iz BiH u Siriji ostajali prosečno dva meseca da bi se to postupno produžavalo, a autori zaključuju da se većina ni neće vratiti u BiH, ili u države u kojima su ranije živeli.
Uz versku motivaciju, odlazak na strana ratišta podstaknut je ekonomskim i socijalnim činiocima, a uz verske autoritete koji utiču na donošenje takvih odluka bitnu ulogu ima interakcija u lokalnoj zajednici istomišljenika, kao i komunikacija putem društvenih mreža...
BiH, navedeno je, nema alate za procenu stvarnog bezbednosnog rizika koji bi mogli da predstavljaju povratnici sa sirijskog i iračkog ratišta.
Represija i kriminalizacija takvog delovanja mogu biti tek jedan od odgovora, ali on mora biti znatno širi i zasnivati se na aktivnostima od porodica, škola i medija, do nevladinih organizacija koje moraju da podstiču prihvatanje univerzalnih vrednosti, zaključuju autori studije.
|
